بلوه غیابک یهد الحیل

نبودنت بلایی است که توان آدم را نابود می کند

مصیبه وابقى اون باللیل

مصیبت است و کل شب را ناله می کنم

احس کلبی ورق بالریح

احساس می کنم قلبم برگی بر روی بادها است

یطیر ویا الهوا ویمیل

با باد پرواز می کند و جابه جا می شود

شوکی الک ماینحزر

اشتیاقم به تو قابل شمارش نیست

یمکن بکد النجم

شاید اندازه ستاره ها

حیل ملهوف لحنانک

حسابی نیازمند مهربانی ات هستم

وانت ماعندک علم

ولی تو اصلا نمی دونی

غالی واتمنى تجی

عزیزی و دوست دارم بیایی

شکد الک ابچی واحن

چقدر برای تو گریه و دلتنگی کنم

کلبی مثل الطیر احسه

احساس می کنم قلبم مانند پرنده است

وارضى لو حضنک سجن

و راضیم اگه آغوش تو قفس باشه

یاحبیبی ایموت افراکک

حبیب من، دوریت آدم را می کشد

ابالی بس یفکر بحبک

خاطرم فقط به عشق تو فکر می کند

یاحبیبی ایموت افراکک

حبیب من، دوریت آدم را می کشد

وینک اتمناک ترجعلی

کجایی دوست دارم که بر گردی

وینک انت اهوایه محتاجک

کجایی تو خیلی بهت نیازمندم

حبیبی بدونک اشوف الموت

عشق من، بدون تو مرگ رو می بینم

واغص بدمعی واون بسکوت

توی گریه ام گلوم می گیره و توی سکوت ناله می کنم

یحب ودیلی خبر منک

عشقم خبری از خودت برام بفرست

دوا العاشک رساله وصوت

دوای عاشق نامه و صوت حبیب است

بعدک المن اشتکی

بعد از تو به کی شکایت کنم

محد یحس بالجرح

هیچ کس زخم من رو حس نمی کنه

لیلی وحشه یمر علیه

شب وحشت بر من می گذره

وظلمه بعیونی الصبح

و تاریکی در چشمم، صبحه

اسهر و روحی تون

شب بیدارم و روحم ناله می کنه

وحیل یخنکی الهوا

و هوا محکم خفه ام می کنه

دوا کل الدنیا عادی

همه داروی های دنیا بی اثره

انت بس حضنک دوا

فقط آغوش تو دوای منه