این آهنگ هم یکی از سخت ترین آهنگ های ناظم غزالیه ولی من خیلی دوست دارم و لذت می برم ازش. شعر از شاعر عراقی سید جعفر حلی هست. آهنگ رو هم از سانکلاد قرار می دم براتون می تونید حین گوش دادن متن رو بخونید.

یا قامه الرشأ المهفهف میلی

ای آهو قامت خوش کمر، به سمت من مایل شو

بظمای منک لموضع التقبیل

چرا که به بوسیدن تو خیلی تشنه ام.

رشأ أطل دمی وفی وجناته

آهویی که خون مرا ریخت

وبنانه أثر الدم المطلول

و در صورت و دستانش، رد خون من هست

یا قاتلی باللحظ أول مره

ای کسی که اولین بار با نگاهت مرا کشتی

أجهز بثانیه على المقتول

با نگاهی دیگر به سراغ من مقتول بیا

مثل فدیتک بی ولو بک مثلوا

مرا تیکه تیکه کن،

شمس الضحى لم أرض بالتمثیل

حتی اگر تو را به خورشید تابان مثال کنند، باز هم برای تو کم است

أتلو صحائف وجنتیک وأنت فی

صفحه های مقدس صورت تو را می خوانم

سکر الصبا لم تدری بالأنجیل

و تو در مستی صِبا هستی و از انجیل خواندن من خبر نداری

أفهل نظمت لألئ من أدمعی

آیا از اشک های من، دستبندی مرواریدی

سمطین حول رضابک المعسول

دور دستان چون عسل خود نبافتی؟

أشکوا الى عینیک من سقمی بها

بیمار چشمان تو ام

شکوى علیل بالهوى لعلیل

و این بیمار، از این بیماری، به چشمان بیمار تو شکایت می برد

فعلیک من لیل الصدود شباهه

و در تو از شب هجران شباهتی هست

لکنها فی فرعک المسدول

ولیکن در زلف های بر باد داده‌ی توست

وعلى قوامک من نحولی مسحه

و بر قامت بلند تو از نحیفی من اثری هست

لکنها فی خصرک المهزول

و آن هم در کمر باریک توست