یا ام العیون السود ما جوزن انا

ای صاحب چشمان سیاه، من دست بر نمی دارم

خدک القیمر انا اتریق منه

من از گونه چون سرشیرت صبحونه می خورم

لابسه الفستان وقالت لی انا

در حالی که پیراهن زنانه به تنش بود به من گفت

حلوه مشیتها دتمشی برهدنه

راه رفتنش چه زیباست و به آرامی راه می رود

لو تحب خادم خادمها انا

اگه نوکر بخواهد، نوکرش منم

ولعوف الدوله واعوف السلطنه

و قدرت و حکومت رو کنار می گذارم

یا ام العیون السود ما جوزن انا

ای صاحب چشمان سیاه، من دست بر نمی دارم

خدک القیمر انا اتریق منه

من از گونه چون سرشیرت صبحونه می خورم

واقفه بالباب تصرخ یا لطیف

دم در ایستاده است و فریاد می زند ای خدای لطیف

لانی مجنونه ولا عقلی خفیف

من نه دیوانه ام و نه سبک مغز

واقفه بالباب تصرخ یا لطیف

دم در ایستاده است و فریاد می زند ای خدای لطیف

لانی مجنونه ولا عقلی خفیف

من نه دیوانه ام و نه سبک مغز

من ورى التنور تناوشنی الرغیف

از پشت تنور، نان رو به من می دهد

یا رغیف الحلوه یکفینی سنه

نان این زیبا رو برای غذای یک سال من کافی است

یا ام العیون السود ما جوزن انا

ای صاحب چشمان سیاه، من دست بر نمی دارم

خدک القیمر انا اتریق منه

من از گونه چون سرشیرت صبحونه می خورم

لون خمری لا سمار ولا بیاض

رنگ شرابی نه سیاه و نه سفید

متل تام البدری واشرف ع الریاض

مثل ماه کامل که از ریاض بر آمد

باللما تحی وتقتل باللحاظ

با لب سرخ و سیاهش زنده می کند و با نگاهش می کشد

بغنج تحکی وترد بعنونه

با دلربایی صحبت می کند و با خشونت پاسخ می دهد

یا ام العیون السود ما جوزن انا

ای صاحب چشمان سیاه، من دست بر نمی دارم

خدک القیمر انا اتریق منه

من از گونه چون سرشیرت صبحونه می خورم

طالعه بفستانها الوردی الجمیل

با لباس زنانه گل گلی زیبایش بیرون آمده است

وانزوت حین اسفرت شمس الاصیل

وقتی به سفر درآمد خورشید اصلی به انزوا رفت

غصن قدها من تهب نسمه یمیل

قامتش شاخه ای است که وقتی نسیم می وزد مایل می شود

حلوه مشیتها بتأنی ورهدنه

و راه رفتنش زیبا و با آرامش و راحتی است

اقحوانه ابتلت بقطر الندى

گل داوودی با قطره شبنم نمناک شد

تبسمت بسمه طروبه وفاتنه

لبخندی از طرب و دلربایی به لبش نشست

هذا مو انصاف منک

این از جانب تو انصاف نیست که

غیبتک هل قد تطول

غیبتت این قدر طول بکشه

الناس لو تسلنی عنک

مردم اگه در مورد تو ازم بپرسند

شرد اجوابهم شگول

چی می خوام جوابشون رو بدم و چی بگم

الف حیف و الف وسفه

هزار حیف و هزار افسوس

مثلک ایخون ویا ولفه

مثل تویی با دوستش خیانت کنه

لا تظن اقلیبی یشفه

گمان نکن که قلبم شفا پیدا کنه

و الالم منه یزول

و دردش تموم بشه

الناس لو تسلنی عنک

مردم اگه در مورد تو ازم بپرسند

شرد اجوابهم شگول

چی می خوام جوابشون رو بدم و چی بگم

قلبی خلیته یتچوی

گذاشتم قلبم بسوزه

نار هجرانک تلوه

توی آتیش دوریت کباب بشه

هذا مو منک مروه

این از جانب تو نه مروته

و لا منک اصول

و نه کار اصولی

الناس لو تسلنی عنک

مردم اگه در مورد تو ازم بپرسند

شرد اجوابهم شگول

چی می خوام جوابشون رو بدم و چی بگم

توالف العاذل ابسرعه

با ملامت گو سریع اخت می شی

و الوصل منی تمنعه

ولی وصلت رو از من منع می کنی

اظل چم دوب اجد و اسعی

تا کی تلاش و کوشش کنم

وغیرى عن الحاضر ینول

و غیر من از میوه آماده بهره ببره؟

ضمنی أرید بحضنک أنضم وأستریح

من رو در آغوشت قایم کنی می خوام پنهان شم و استراحت کنم

عشت عالی وردت بحضانگ أطیح

بالا زندگی کردم و می خوام در آغوشت سقوط کنم

یا غلاتک ع القلب وانت بعید

ای که عشقت در قلبم هست در حالی که تو دوری

لو أموت بغیر اسمک ما أصیح

اگه بمیرم هم غیر از اسم تو، چیزی فریاد نمی زنم

عطرک هوایه

عطرت عشق منه

صوتک دوایه

صدای تو دوای منه

عشقی وحنانی

عشق و مهربانی من

ماله نهایه

هیچ پایانی نداره

ضمنی ضمنی محتاجک حیل

من رو پنان کنم پنهان کن خیلی نیازمندت هستم

نجمه جیتک وانت اللیل

ستاره ای هستم که اومدم و تو شبی

شایلنی من الدنیا شیل

از دنیا من رو جدا کرده و بلند کرده

حبک حبیبی

عشق تو عزیزم

لآخر نفس أهواک

تا آخرین نفس عاشقت هستم

عمری وحیاتی فداک

عمر و زندگی من فدای تو

کلمه أحبک موت

جمله ی تا سر حد مرگ دوستت دارم رو

ماحبهه بس ویاک

فقط با تو دوست دارم

اشما قسیت أبقى إلک واشما تکون

هر چقدر سنگ دلی کنی برای تو می مونم هر چی که باشی

أحلى شی لمن تحب حب بجنون

قشنگ ترین چیز اینه که اگه عاشق می شی با جنون عاشق بشی

انت واحد بس ملیت الدنیا شوق

تو تنها کسی هستی که کل دنیا رو از شوق پر کردی

من الأخیر انت یا غالی تسوى الکون

تو عزیزم معادل کل دنیا هستی

یحجولی باسمک

از اسمت برام می گن

وأتمنه أشمک

و آرزوم اینه که بوت کنم

بکلیبی تنشاف

در قلبم دیده می شی

چا وین أضمک

پس کجا تو رو قایم کنم؟

فوق النخل فوق یابه فوق النخل فوق

بالای نخل خرما بابا، بالای نخل خرما

مدری لمع خده یابه مدری القمر فوق

نمی دونم گونه اش برق می زنه یا این که ماه اون بالاست

والله مااریده بالینی بلوه

به خدا نمی خوامش، من رو به بد بلایی انداخته

متن وشعر وخدود یابه میزک ربک

کتف و مو و گونه ها بابا، خدا تو رو متفاوت آفریده

لهذا السبب یا هوای خلانی أحبک

به همین دلیل معشوقم، من رو عاشق تو کرده

والله معذبنی وما عنده مروه

به خدا عذابم داده و مروت نداره

وینشدنی البطران لیش وجهک أصفر

بی خبر از من می پرسه که چی روت رو زرد کرده

کل ما مر بیه یابه من درب الأسمر

هر چیزی که به سرم اومد بابا در راه اون سبزه

والله سابینی بعیونه الحلوه

به خدا با اون چشم های زیباش من رو غارت کرده

تسالنی علتی امنین یابه وانت سببها

از من می پرسی که دردت از کجاست در حالی که تو سببش هستی

کتبه علیه های یابه ربک کتبها

خدا این قسمت رو هم برای ما نوشته

والله ماریده بالینی بلوه

به خدا نمی خوامش، بد بلایی به سرم اورده

انه التعبت ویاک یابه واعدمت حیلی

من اونی هستم که با تو خسته شدم بابا، و توانم نابود شد

وانت اطلعت بذات یابه ناکر جمیلی

و تو کلا زیر همه خوبی هام زدی و انکار کردی

والله مااریده بالینی بلوه

به خدا نمی خوامش، بد بلایی به سرم اورده

ماجوز انا من اهوی یابه مهما جفه وراح

من از عشقم بابا، کوتاه نمی آم هر چقدر جفا کنه و بره

اتمنه اعیش ویایه یابه ریحته قداح

آرزو دارم که باهاش زندگی کنم بابا، عطرش من رو می سوزونه

والله ماریده بالینی بلوه

به خدا نمی خوامش، بد بلایی به سرم اورده

خدک لامع یا هوایا عنی وضوا على البلاد

گونه ات درخشید ای عشقم و شهر رو روشن کرد

ما قدر ع صبری الراحه عینی وتحمل ابعاد

نمی تونم صبر کنم و چشمم دوری رو تحمل نمی کنه

والله معدبنی بعیونه الحلوه

به خدا عذابم داده با چشمای قشنگش

ما لی امل فی الروح یابه بعدک حبیبی

من دیگه به جانم امیدی ندارم بعد از تو عشقم

وصلک صفه للناس هجرک نسیبی

وصلت برای دیگران موند و هجرانت قسمت من شد

والله معذبنی و ما عنده مروه

به خدا عذابم داده و مروت نداره

ضی الگمر محجوب بس وجهک اینور

نور ماه پوشیده شده و فقط روی تو نور می ده

لا بآنس مثلک صار یابا لا جن ولا حور

نه در انسان مثل تو شد بابا نه در جن و نه در پری

والله سابینی .. بعیونه الحلوه

به خدا غارتم کرده با چشمای قشنگش

ظنیته برق ولاح یابا لعیونی ضیه

گمان کردم رعد و برقی هست و نورش به چشمام تابیده

من وجنتک شاع نور یابا واشرق علیا

نوری که از گونه ات درخشید و بر من طلوع کرد

والله معذبنی .. وما عنده مروه

به خدا عذابم داده. مروت نداره

حبیبی بالبُنط العریض

عزیزم با تاکید می گم

غالی وأقرب م الورید

که عزیزی و از رگ گردن هم نزدیک تری

حالتی تتشخص جُنون

حالم شبیه جنونه

بیقولولی أنا بیک مریض

به من می گن که من مریض تو ام

أتاری کُل ما أحب فیک

معلوم شد هر چی بیشتر تو رو دوست داشته باشم

بدمنک وبقیت مزاج

معتادت می شوم و بیشتر وابسته ات می شم

أتلحق بقى دی ف إیدیک

آیا زنده می مونم؟ این به دست تو است

ما انت فی لُقاک العلاج

چرا که علاج من در دیدن تو است

آه لقیت الطبطبه

آه من اون مهربونی رو دیدم

وأقوى لو ما انتش بعید

و اگه ازم دور نشی قوی تر می شم

ضحکتک فیها کهربا

خنده ات یه برقی هست

بابقى زی واحد جدید

که باعث می شه دوباره متولد بشم

حبیبی خدها ومنی لیک

عزیزم این رو از من داشته باش

مشتریک آه مشتریک

من خاطرت رو خیلی می خوام

فوق ما تتصور کمان

خیلی بیشتر از چیزی که تصور کنی

والوحید ولا لیک شریک

تو یکی هستی و هیچ شریکی نداری

لو أنا هوصفک أوصف إیه

اگه بخوام تو رو توصیف کنم چی بگم؟

عُقد فُل أبیض وفیه

گردنبندی از یاسمین سفید که در آن

قلب بیدلدق حنان

قلبی که با مهربانی می تپه

مِلکی بقى وأنا أدرى بیه

تو مال منی و من تو رو از هر کسی بهتر می شناسم

آه لقیت الطبطبه

من اون مهربونی رو دیدم

شعر مضناک جفاه مرقده از امیر الشعر احمد شوقی که در جواب القیروانی سروده شده است. خیلی سخت بود ترجمه اش. امیدوارم لذت ببرید

مضناک جفاه مرقده

بیمار عشق تو را، رخت خوابش راحت نگذاشت ( تمام شب را به تو فکر می کند)

و بکاه و رحم عوده

و عیادت کنندگانش به ترحم و گریه افتادند

حیران القلب معذبه

قلب حیرانش،‌ عذابش می دهد

مقروح الجفن مسهده

و چشمان زخمی اش خواب ندارند

یستهوی الورق تأوهه

کبوتر سفید از ناله اش ناله می کند

و یذیب الصخر تنهده

و حسرت و ناله اش سنگ را ذوب می کند

و یناجی النجم و یتعبه

و با ستاره ها نجوا می کند و آن ها را خسته می کند

و یقیم اللیل و یقعده

و شب را بیدار می ماند و با او می نشیند

الحسن حلفت بیوسفه

اما از زیبایی، مانند یوسف به او قسم می خورم

و السوره أنک مفرده

و انگار که یکی از کلمات سوره یوسف باشد

وتمنت کل مقطعه

و هر کس که دستش را برید (زنان مهمانی یوسف)

یدها لو تبعث تشهده

آرزو دارد که زنده شود و او را ببیند

جحدت عیناک ذکی دمی

چشمانت ریخت خون پاک من را انکار کردند

أکذلک خدک یجحده

آیا گونه سرخ تو هم اینگونه انکار می کند؟ (سرخی گونه ات از خون ریخته من است)

قد عز شهودی اذ رمتا

من شاهدی ندارم که چشمانت چگونه به من تیر انداخت

فأشرت لخدک أشهده

ولی به گونه ی سرخت اشاره می کنم و او را شاهد می گیرم

بینی فی الحب و بینک ما

بین من و تو از عشق چیزی است

لا یقدر واش یفسده

که سخن چینان نمی توانند فاسد و خراب کنند

مابال العاذل یفتح لی

ملامت گو را چه شده است که برای من

باب السلوان و أوصده

در آرامش را باز می کند و من آن را می بندم

و یقول تکاد تجن به

به من می گوید که نزدیک است که دیوانه اش شوی

فأقول و أوشک أعبده

و می گویم نزدیک است که بپرستمش

مولای و روحی فی یده

مولای من است و جانم دست اوست

قد ضیعها ، سلمت یده

حتی اگر تباهش کند، دستش به سلامت باشد

قسما بثنایا لؤلؤه

قسم به دندان های مرواریدش

قسم الیاقوت منضده

قسم به یاقوت منظم دورش (لب ها)

ما خنت هواک ولا خطرت

هیچ وقت عشق تو را خیانت نکردم

سلوى بالقلب تبرده

و هیچ آرامشی به قلب خطور نکرد که خنکش کند

این آهنگ رو فرید الاطرش هم خونده که فکر کنم اونم جالب باشه.

شاعر این شعر یک مسیحی بوده که عاشق یک دختر لبنانی مسلمان می شه و به خاطر این اختلاف دینی نمی تونه بهش برسه. این شعر رو براش می خونه و بعدها فرید الاطرش این شعر رو ازش می گیره و به ترانه تبدیل می کنه.

یک جا چشمان محبوب رو به قرآن تشبیه کرده بود که فرید ازش می خواد که این قرآن رو به ایمان تبدیل کنه. چرا که قرآن نزد ما مسلمون ها بسیار والاتر از اونه که چشمان کسی رو بهش تشبیه کنیم. اون شاعر هم می پذیره و این میشه نتیجه اش.

عش انت…. انّی مت بعدک

تو زندگی کن، من بعد از تو مرده ام

واطل إلى ما شئت صدّک

و هر چه می خواهی فراقت را طولانی کن

کانت بقایا للغرام

در جان من اندکی از عشق مانده بود

بمهجتی فختمتُ بعدک

که آن را هم بعد از تو پایان دادم

ما کان ضرّک لو عدلت

زیان تو چه بود اگر با من منصف می بودی

اما رأت عیناک قدّک

آیا چشمان تو، قامت رعنای خود را ندیده بود؟

وجعلت من جفنیّ متکأ

چه می شد اگر می ماندی و پلک های من را بالش خود

ومن عینیّ مهدک

و چشمانم را گهواره خود می ساختی

اغضاضه یا روض ان

آیا چیزی کم می شد ای گلستان

انا شاقنی فشممت وردک

اگر مشتاق می شدم و گلهای تو را بو می کردم

وملامه یا قطر أن انا

آیا مرا ملامت می کردند ای باران

راقنی فأممت وردک

اگر هوس می کردم و قصد نوشیدن تو می کردم

وحیاه عینک وهی عندی

و قسم به چشمان تو که برای من

مثلما الایمان عندک

مانند ایمان برای تو می باشد

ما قلب امّک أن تفارقها

حال قلب مادر تو وقتی که ترکش می کردی

ولم تبلغ اشدّک

در حالی که هنوز نوجوان بودی چگونه بود

فهوت علیک بصدرها

وقتی که خود را پیش پای تو انداخت

یوم الفراق لتستردّک

تا در روز جدایی تو را باز گرداند

بأشد من خفقان قلبی

قلب من سخت تر از آن می تپد

یوم قیل خنت عهدک

وقتی که گفته شد که عهدت را شکستی

موجوع قلبی والتعب بیّه

قلبم درد گرفته و خستگی به جونم مونده

من اباوع على روحی ینکسر قلبی علیّه

وقتی به خودم نگاه می کنم دلم برای خودم می سوزه

تعبان وجهی وعیونی قهرتنی

صورتم خسته است و چشمام ذلیلم کرده

دنیا شلّت حال حالی و بحیاتی کرهتنی

دنیا حال حالم رو گرفته و من رو از زندگیم متنفر کرده

کرهت الحب ماریده دمّرنی

از عشق متنفرم، نمی خوامش چرا که داغونم کرده

طیب انی وادری طیبی لهالحال وصلنی

آدم خوبی هستم و می دونم خوبیم من رو به این حال رسونده

موجوع قلبی والتعب بیّه

قلبم درد گرفته و خستگی به جونم مونده

من اباوع على روحی ینکسر قلبی علیّه

وقتی به خودم نگاه می کنم دلم برای خودم می سوزه

کل یوم صدمه اقوى من القبلها

هر روز ضربه ای می خورم که از قبلی قوی تره

انی واصل بالشداید شدّه محد واصل الها

من توی مشکلات به حدی رسیدم که قبل از من کسی نرسیده

محد وقفلی من جنت محتاج وقفه

هیچ کس پشتم در نیومد وقتی که نیاز به پشتیبانی داشتم

الصلابه بهالناس؟ مدری های الدنیا صلبه

نمی دونم مردم سنگ دل شدند یا این دنیا سنگدله

دخیل الله من الدنیا من العالم

پناه به خدا از این دنیا و از این عالم

ربی خلی هذا همی بنهایه کل ظالم

خدا این غم من رو سر انجام همه ظالم ها قرار بده

موجوع قلبی والتعب بیّه

قلبم درد گرفته و خستگی به جونم مونده

من اباوع على روحی ینکسر قلبی علیّه

وقتی به خودم نگاه می کنم دلم برای خودم می سوزه

مارید کلشی بس انام وراسی بارد

هیچی نمی خوام فقط بتونم با خیال راحت بخوابم

انی من هسّه بحیاتی ما عندی ولا واحد

من از همین الان تو زندگیم هیچ کسی رو ندارم

مارید اتعب تعبی یطلع مو نصیبی

نمی خوام برای چیزی که قسمتم نیست تلاشی بکنم

عاجبنی اسمی لحد ایکلی حبیبی

من از اسم خودم خوشم می آد، کسی من رو “عزیزم” صدا نکنه

بدون قلوب ارد اکمل باقی عمری

می خوام بقیه عمرم رو بی قلب و احساس سپری کنم

وللباری ربی راح اسلِّم راح اسلِّم امری

و کارم رو به پروردگار و خالقم می سپارم

یالیالی البشر یاأحلا اللیالی این انتی الآن من لیل هوانی

ای شب های شادی، ای زیباترین شب ها، الان کجا هستی

لم تعودی غیر ذکرى فی خیالی فأنا الیوم اقاسی من زمانی

بر نمی گردی به جز به صورت خاطره ای در خیالم، چرا که من از زمانه ام رنج می برم

یاطیور این زمان التغنی یازهور این عبیر التمنی

ای پرندگان، زمان آواز خوانی کجاست؟ ای شکوفه ها عطر دلکش کجاست

کل مافی الکون من حسن بدیع یتجلّى

هر چه در جهان از زیبایی ناب جلوه می کند

حظنا منه عیون بالدموع تتملّى

قسمت ما از آن، چشمانی سرشار از اشک است

کانت الدنیا نضیره اصبحت ذُلا وحیره

دنیا سرسبز بود اما همه اش ذلت و شگفتی شد

ودنا هبُّ النسیم یحمل الألحان من صوب الغدیر

دوست داریم نسیم با خود نغمه هایی از سوی چشمه بیاورد

فإذا القلب سقیم لم یعد یطرب من شدو السرور

و حالا قلب بیمار است، دیگر از ترانه شاد به طرب نمی آید

والقمر باسم بالفرح والسهر قد خلا من مرح

و در حالی که ماه در شادی لبخند می زند، شب بیداری از شادی تهی شده است

یابهجه الماضی السعید وامانی العهد البعید

ای شادی گذشته خوشوقت و آرزوی عصر قدیم

یابهاک یاصفاک

چه زیبایی ، چه صفایی

کم تراءیتی لعینی فی المنام وعیونی قلّما اللیل تنام

چقدر به چشمانم در خواب نگاه کردی و چقدر چشمانم در شب کم می خوابند

والورود الیانعه والثریا الساطعه واللآلی اللامعه

و گل ها رسیده اند و ثریا رخشان است و مروارید ها درخشان

عهدها قد مضى عزها انقضى یالحکم القضا

زمانش گذشته و عزتش به حکم قضا پایان یافته است

ارجع الله لنا تلک الأمانی

خداوند آن آرزوها را برای ما باز گرداند

بلوه غیابک یهد الحیل

نبودنت بلایی است که توان آدم را نابود می کند

مصیبه وابقى اون باللیل

مصیبت است و کل شب را ناله می کنم

احس کلبی ورق بالریح

احساس می کنم قلبم برگی بر روی بادها است

یطیر ویا الهوا ویمیل

با باد پرواز می کند و جابه جا می شود

شوکی الک ماینحزر

اشتیاقم به تو قابل شمارش نیست

یمکن بکد النجم

شاید اندازه ستاره ها

حیل ملهوف لحنانک

حسابی نیازمند مهربانی ات هستم

وانت ماعندک علم

ولی تو اصلا نمی دونی

غالی واتمنى تجی

عزیزی و دوست دارم بیایی

شکد الک ابچی واحن

چقدر برای تو گریه و دلتنگی کنم

کلبی مثل الطیر احسه

احساس می کنم قلبم مانند پرنده است

وارضى لو حضنک سجن

و راضیم اگه آغوش تو قفس باشه

یاحبیبی ایموت افراکک

حبیب من، دوریت آدم را می کشد

ابالی بس یفکر بحبک

خاطرم فقط به عشق تو فکر می کند

یاحبیبی ایموت افراکک

حبیب من، دوریت آدم را می کشد

وینک اتمناک ترجعلی

کجایی دوست دارم که بر گردی

وینک انت اهوایه محتاجک

کجایی تو خیلی بهت نیازمندم

حبیبی بدونک اشوف الموت

عشق من، بدون تو مرگ رو می بینم

واغص بدمعی واون بسکوت

توی گریه ام گلوم می گیره و توی سکوت ناله می کنم

یحب ودیلی خبر منک

عشقم خبری از خودت برام بفرست

دوا العاشک رساله وصوت

دوای عاشق نامه و صوت حبیب است

بعدک المن اشتکی

بعد از تو به کی شکایت کنم

محد یحس بالجرح

هیچ کس زخم من رو حس نمی کنه

لیلی وحشه یمر علیه

شب وحشت بر من می گذره

وظلمه بعیونی الصبح

و تاریکی در چشمم، صبحه

اسهر و روحی تون

شب بیدارم و روحم ناله می کنه

وحیل یخنکی الهوا

و هوا محکم خفه ام می کنه

دوا کل الدنیا عادی

همه داروی های دنیا بی اثره

انت بس حضنک دوا

فقط آغوش تو دوای منه