یالیالی البشر یاأحلا اللیالی این انتی الآن من لیل هوانی

ای شب های شادی، ای زیباترین شب ها، الان کجا هستی

لم تعودی غیر ذکرى فی خیالی فأنا الیوم اقاسی من زمانی

بر نمی گردی به جز به صورت خاطره ای در خیالم، چرا که من از زمانه ام رنج می برم

یاطیور این زمان التغنی یازهور این عبیر التمنی

ای پرندگان، زمان آواز خوانی کجاست؟ ای شکوفه ها عطر دلکش کجاست

کل مافی الکون من حسن بدیع یتجلّى

هر چه در جهان از زیبایی ناب جلوه می کند

حظنا منه عیون بالدموع تتملّى

قسمت ما از آن، چشمانی سرشار از اشک است

کانت الدنیا نضیره اصبحت ذُلا وحیره

دنیا سرسبز بود اما همه اش ذلت و شگفتی شد

ودنا هبُّ النسیم یحمل الألحان من صوب الغدیر

دوست داریم نسیم با خود نغمه هایی از سوی چشمه بیاورد

فإذا القلب سقیم لم یعد یطرب من شدو السرور

و حالا قلب بیمار است، دیگر از ترانه شاد به طرب نمی آید

والقمر باسم بالفرح والسهر قد خلا من مرح

و در حالی که ماه در شادی لبخند می زند، شب بیداری از شادی تهی شده است

یابهجه الماضی السعید وامانی العهد البعید

ای شادی گذشته خوشوقت و آرزوی عصر قدیم

یابهاک یاصفاک

چه زیبایی ، چه صفایی

کم تراءیتی لعینی فی المنام وعیونی قلّما اللیل تنام

چقدر به چشمانم در خواب نگاه کردی و چقدر چشمانم در شب کم می خوابند

والورود الیانعه والثریا الساطعه واللآلی اللامعه

و گل ها رسیده اند و ثریا رخشان است و مروارید ها درخشان

عهدها قد مضى عزها انقضى یالحکم القضا

زمانش گذشته و عزتش به حکم قضا پایان یافته است

ارجع الله لنا تلک الأمانی

خداوند آن آرزوها را برای ما باز گرداند

بلوه غیابک یهد الحیل

نبودنت بلایی است که توان آدم را نابود می کند

مصیبه وابقى اون باللیل

مصیبت است و کل شب را ناله می کنم

احس کلبی ورق بالریح

احساس می کنم قلبم برگی بر روی بادها است

یطیر ویا الهوا ویمیل

با باد پرواز می کند و جابه جا می شود

شوکی الک ماینحزر

اشتیاقم به تو قابل شمارش نیست

یمکن بکد النجم

شاید اندازه ستاره ها

حیل ملهوف لحنانک

حسابی نیازمند مهربانی ات هستم

وانت ماعندک علم

ولی تو اصلا نمی دونی

غالی واتمنى تجی

عزیزی و دوست دارم بیایی

شکد الک ابچی واحن

چقدر برای تو گریه و دلتنگی کنم

کلبی مثل الطیر احسه

احساس می کنم قلبم مانند پرنده است

وارضى لو حضنک سجن

و راضیم اگه آغوش تو قفس باشه

یاحبیبی ایموت افراکک

حبیب من، دوریت آدم را می کشد

ابالی بس یفکر بحبک

خاطرم فقط به عشق تو فکر می کند

یاحبیبی ایموت افراکک

حبیب من، دوریت آدم را می کشد

وینک اتمناک ترجعلی

کجایی دوست دارم که بر گردی

وینک انت اهوایه محتاجک

کجایی تو خیلی بهت نیازمندم

حبیبی بدونک اشوف الموت

عشق من، بدون تو مرگ رو می بینم

واغص بدمعی واون بسکوت

توی گریه ام گلوم می گیره و توی سکوت ناله می کنم

یحب ودیلی خبر منک

عشقم خبری از خودت برام بفرست

دوا العاشک رساله وصوت

دوای عاشق نامه و صوت حبیب است

بعدک المن اشتکی

بعد از تو به کی شکایت کنم

محد یحس بالجرح

هیچ کس زخم من رو حس نمی کنه

لیلی وحشه یمر علیه

شب وحشت بر من می گذره

وظلمه بعیونی الصبح

و تاریکی در چشمم، صبحه

اسهر و روحی تون

شب بیدارم و روحم ناله می کنه

وحیل یخنکی الهوا

و هوا محکم خفه ام می کنه

دوا کل الدنیا عادی

همه داروی های دنیا بی اثره

انت بس حضنک دوا

فقط آغوش تو دوای منه

أسألک الرحیلا

خواهش می کنم برو!

لنفترق قلیلا

بگذار مدتی دورازهم باشیم

لخیر هذا الحب یا حبیبی

دلبرم..این برای عشق مان بهتر است

وخیرنا

و به خیر و صلاح ماست….

بگذار مدتی ازهم دور و جدا باشیم

لأننی أرید أن تزید فی محبتی

چرا که می خواهم عشقت بیش ازاین باشد

أرید أن تکرهنی قلیلا

و کمی هم از من بدت بیاید!

بحق ما لدینا

قسمت می دهم به آنچه که داریم..

من ذکرٍ غالیهٍ کانت على کلینا

از خاطرات پر بهایمان و..

بحق حبٍ رائعٍ

عشق شگفتی آور مان..(همان که)

ما زال منقوشاً على فمینا

مُهرشهنوزبردهانمان هست

ما زال محفوراً على یدینا

و هنوز،اثرش بردستان مان حک شده است

بحق ما کتبته.. إلی من رسائل

قسم به نامه هایی که برایم نوشتی..

ووجهک المزروع مثل وردهٍ فی داخلی

و به رویت که درونم چون گل روییده..

وحبک الباقی على شعری على أناملی

و به عشقت که اثرش برموهایم وسرانگشتانم

باقی مانده!

بحق ذکریاتنا

به خاطرات مانقسم

وحزننا الجمیل وابتسامنا

وبه اندوه و لبخند زیبامان

وحبنا الذی غدا أکبر من کلامنا

و به عشقی که در آینده

از سخنانمان فراترخواهد رفت

أکبر من شفاهنا

وازآنی که به هم می گفتیم بزرگترخواهد شد!..

بحق أحلى قصه للحب فی حیاتنا

به شیرین ترین داستان عاشقانه ی

زندگی مان قسم

خواهش می کنم برو!

لنفترق أحبابا

بگذاریاران از هم دور و جدا باشند..

فالطیر فی کل موسمٍ

دلبرم (مگر نمی بینی) پرنده هر زمستان..

تفارق الهضابا

پرمی کشد ازکوه و دشت ؟..

والشمس یا حبیبی

و خورشید…

تکون أحلى عندما تحاول الغیابا

هنگام غروب زیباتربه نظر می آید؟!

کن فی حیاتی الشک والعذابا

در زندگی ام (چیزی باش) بین شک و عذاب!

کن مرهً أسطورهً

یک بار اسطوره باش..

کن مرهً سرابا

و بار دیگر سراب!..

وکن سؤالاً فی فمی

و سوالی در دهانم باش

لا یعرف الجوابا

که برایش ندارم جواب!

من أجل حبٍ رائعٍ

به خاطر عشق شگفت آور مان

یسکن منا القلب والأهدابا

که لانه کرده است در دلها و مژگان مان!

وکی أکون دائماً جمیلهً

برای اینکه زیبا و جاودان بماند

و کی تکون أکثر اقترابا

و ما را نزدیک ترکند به هم

أسألک الذهابا

خواهش می کنم برو!..

لنفترق.. ونحن عاشقان

بگذار دور از هم باشیم اما عاشق!..

لنفترق برغم کل الحب والحنان

بگذار با تمام عشق و مِهری

که به هم داریم دورازهم باشیم

فمن خلال الدمع یا حبیبی

چرا که عزیزم

أرید أن ترانی

دلم می خواهد از میان اشکت ببینی ام!

ومن خلال النار والدخان

أرید أن ترانی

و ببینی ام از بین آتش و دود!..

لنحترق.. لنبک یا حبیبی

دلبرم.. بگذار تا بسوزیم…بگذار تا بگرییم

فقد نسینا

چراکه مدتهاست از یاد برده ایم

نعمه البکاء من زمان

نعمت گریه کردن را!

لنفترق

بگذار دور باشیم..

کی لا یصیر حبنا اعتیادا

تا عشق مان عادت

وشوقنا رمادا

اشتیاق مان خاکستر

وتذبل الأزهار فی الأوانی

و گلهای گلدانمان پژمرده نشود!..

کن مطمئن النفس یا صغیری

دلبرکم..مطمئن باش

فلم یزل حبک ملء العین والضمیر عشقت چشم و دلم را پر کرده

ولم أزل مأخوذهً بحبک الکبیر

و هنوز گرفتارعشق بزرگ توام!

ولم أزل أحلم أن تکون لی

و رویایم این است…مال من باشی..

یا فارسی أنت ویا أمیری

ای تک سوار و شاهزاده ی من!

لکننی.. لکننی

اما…اما…

أخاف من عاطفتی

از عاطفه ام می ترسم

أخاف من شعوری

از احساسم!

أخاف أن نسأم من أشواقنا

می ترسم (روزی) اشتیاقمان بیزاری بیاورد!

أخاف من وصالنا

از به هم رسیدنمان می ترسم..

أخاف من عناقنا

از هم آغوشی مان می ترسم..

فباسم حبٍ رائعٍ

پس به نام عشق شگفت آورمان

أزهر کالربیع فی أعماقنا

که همچو بهار درونمان شکوفه کرده است..

أضاء مثل الشمس فی أحداقنا

و چون خورشید برچشمانمان می تابد

وباسم أحلى قصهٍ للحب فی زماننا و به نام شیرین ترین داستان عاشقانه ی زمانه ی ما

خواهش می کنم برو!..

حتى یظل حبنا جمیلا

برای اینکه همچنان عشقمان زیبا بماند..

حتى یکون عمره طویلا

برای اینکه پایدار باشد..

أسألک الرحیلا

از تو خواهش می کنم برو!…. .