یالیالی البشر یاأحلا اللیالی این انتی الآن من لیل هوانی

ای شب های شادی، ای زیباترین شب ها، الان کجا هستی

لم تعودی غیر ذکرى فی خیالی فأنا الیوم اقاسی من زمانی

بر نمی گردی به جز به صورت خاطره ای در خیالم، چرا که من از زمانه ام رنج می برم

یاطیور این زمان التغنی یازهور این عبیر التمنی

ای پرندگان، زمان آواز خوانی کجاست؟ ای شکوفه ها عطر دلکش کجاست

کل مافی الکون من حسن بدیع یتجلّى

هر چه در جهان از زیبایی ناب جلوه می کند

حظنا منه عیون بالدموع تتملّى

قسمت ما از آن، چشمانی سرشار از اشک است

کانت الدنیا نضیره اصبحت ذُلا وحیره

دنیا سرسبز بود اما همه اش ذلت و شگفتی شد

ودنا هبُّ النسیم یحمل الألحان من صوب الغدیر

دوست داریم نسیم با خود نغمه هایی از سوی چشمه بیاورد

فإذا القلب سقیم لم یعد یطرب من شدو السرور

و حالا قلب بیمار است، دیگر از ترانه شاد به طرب نمی آید

والقمر باسم بالفرح والسهر قد خلا من مرح

و در حالی که ماه در شادی لبخند می زند، شب بیداری از شادی تهی شده است

یابهجه الماضی السعید وامانی العهد البعید

ای شادی گذشته خوشوقت و آرزوی عصر قدیم

یابهاک یاصفاک

چه زیبایی ، چه صفایی

کم تراءیتی لعینی فی المنام وعیونی قلّما اللیل تنام

چقدر به چشمانم در خواب نگاه کردی و چقدر چشمانم در شب کم می خوابند

والورود الیانعه والثریا الساطعه واللآلی اللامعه

و گل ها رسیده اند و ثریا رخشان است و مروارید ها درخشان

عهدها قد مضى عزها انقضى یالحکم القضا

زمانش گذشته و عزتش به حکم قضا پایان یافته است

ارجع الله لنا تلک الأمانی

خداوند آن آرزوها را برای ما باز گرداند